Loonheffingen en sociale verzekeringen - februari 2022

Op grond van de Arbeidsomstandighedenwet (Arbowet) moet de werkgever voorzieningen verstrekken ter bestrijding of het voorkomen van veiligheids- en gezondheidsrisico’s voor werknemers. Deze risico’s moeten verbonden zijn met de door de werknemer verrichte arbeid. Onder voorwaarden zijn verplichte arbovoorzieningen onbelast te verstrekken. De staatssecretaris van Financiën heeft onlangs benadrukt dat deze vrijstelling nooit is beoogd om ook niet-verplichte voorzieningen, zoals beeldschermbril of veiligheidsschoenen vrij te stellen. De arbovrijstelling geldt niet voor algemene gezondheidschecks, gezonde maaltijden, fietsen, sportieve activiteiten en dergelijke. Verder maakt de staatssecretaris duidelijk dat bij toepassing van de gerichte vrijstelling voor verplichte arbovoorzieningen geen ruimte is voor een eigen bijdrage van werknemers.

Wil een werkgever voor een uit het buitenland overgekomen werknemer de 30%-regeling toepassen? Dan moet op het toetsmoment zijn voldaan aan de loonnorm. Dat betekent dat het vaste overeengekomen loon bij aanvang van de dienstbetrekking in Nederland hoog genoeg moet zijn (in beginsel € 39.467 in 2022). Rechtbank Gelderland oordeelt dat beslissend is of de werknemer met het aangaan van de arbeidsovereenkomst voldoet aan de loonnorm. Het aangaan van de (eerste) arbeidsovereenkomst vormt het toetsmoment. Het loon in deze arbeidsovereenkomst moet voldoen aan de norm. Omdat variabel loon te onzeker is, telt alleen vast loon mee. Ook een tweede arbeidsovereenkomst met een hoger vast salaris is irrelevant.

Let op!
Voor werknemers met een Nederlandse mastergraad in het wetenschappelijk onderwijs of een gelijkwaardige buitenlandse graad geldt een loonnorm van € 30.001 (bedrag 2022) als zij nog geen 30 jaar oud zijn.

Hoewel sommige loonbestanddelen verplicht eindheffingsloon zijn of juist geen eindheffingsloon mogen zijn, kan de werkgever soms kiezen. De Belastingdienst heeft onlangs een handreiking uitgereikt over dit onderwerp. De werkgever moet de keuze tussen eindheffingsloon en werknemersloon uiterlijk maken op het moment van vergoeden, verstrekken of ter beschikking stellen. Hij hoeft zijn keuze niet te melden bij de inspecteur. Maar de keuze van de werkgever moet wel blijken uit bijvoorbeeld de administratie. Hierin moet de werkgever de vergoeding, verstrekking of terbeschikkingstelling opnemen als eindheffingsloon of als werknemersloon. De werkgever mag niet met terugwerkende kracht loon aanwijzen als eindheffingsloon. Heeft de werkgever het loon niet aangewezen als werknemersloon of eindheffingsloon? Dan gaat de fiscus ervan uit dat het loon werknemersloon is als het genoten is in een vorig kalenderjaar. Is het loon genoten in het lopende kalenderjaar en is voldaan aan de gebruikelijkheidstoets? Dan is het uitgangspunt dat het om eindheffingsloon gaat. Hetzelfde geldt voor zover een werkgever voldoet aan de voorwaarden en grensbedragen van de gerichte vrijstellingen. Als de werkgever per ongeluk een verkeerde keuze heeft gemaakt, mag hij deze wel aanpassen. Hij herstelt zo’n fout door de aangifte te corrigeren en de administratie aan te passen.